Sahip olduğumuz arının cinsi yüksek verim almamızı etkileyen en önemli faktörlerden birisidir. Bu yüzden mümkün olduğu kadar çalışkan, iyi huylu, doğurgan ve kolayca oğul’a meyletmeyen bir cinsle çalışmalıdır. Yapılan denemelerde aynı arılıkta farklı cinsteki arıların getirdiği bal miktarında 3 misli farklar görülmüştür. Arılığa yakın çevrede nitelikli arı cinslerinin satın alınabileceği kuruluşlar yoksa, en iyi yöntem arıcının kendi arılarını ıslah etmesidir. Bunun için arılıkta verimli ve üstün niteliklere sahip olan koloniler belirlenerek, bu kovanlardan elde edilen ana arılar diğer kolonilere verilir. Özellikleri itibariyle memnun olunmayan kovanların erkek arıları imha edilerek anaarıyı döllemelerine izin verilmez. Olumsuz genetik özelliğe sahip arıların çoğalmasına izin verilmediği için, arıcı 2-3 yıl içinde bütün kovanlarında üstün nitelikli kolonilere sahip olur.
Irkların verimliliğini tartışırken gözden kaçırmamamız gereken bir şey var.
Sağlıklı, anası iyi çiftleşmiş hiç bir ırk, arazideki nektarı kovanına getirme konusunda isteksizlik göstermez.
Arıların bizim açımızdan verimliliğini belirleyen şey, doğadan toplayabildikleri nektar miktarı değil.Verimliliklerini belirleyen şey, getirdikleri nektarı nasıl değerlendirdikleri.
Bazı ırklar nektarı depolamayı tercih ederken, bazıları da elinde ne varsa yavruya yatırır.
Bazıları yavru ve stok dengesini iyi tutarken, hem varlığını devam ettiriyor hem de bize bal veriyor.
Bazıları ise, ya balı aşırı stoklayıp yavruyu kesiyor ve sönme riskiyle karşılaşıyor. Ya da ne kadar bal varsa hepsiyle yavru yapıyor, 4 katlı gümbür gümbür arınız oluyor ama 2 çıta balınız olmuyor.
Arılar niye böyle davranıyor?
Çünkü bütün ırkların adapte oldukları iklim özellikleri farklı.
Siz o ırkı adapte olmuş olduğu bölgeden alıp kendi bölgenize getirseniz bile, o arının genetik takvimi orjinal bölgesine göre işliyor.
Tüm bu sebeplerden dolayı arılıkta verimli ve üstün niteliklere sahip olan koloniler belirlenerek, bu kovanlardan elde edilen ana arılar diğer kolonilere verilir.
